WEEK 2 | De dagelijkse dingetjes in Nickerie

Het weekend na onze eerste stageweek brak aan, eindelijk tijd om Nickerie in te gaan en te ontspannen. We leren steeds meer mensen kennen in Nickerie, wat te merken is als we op straat lopen. Er wordt wat afgekletst met zowel de lokale bevolking, als met de Nederlandse basisartsen en specialisten die werkzaam zijn in het ziekenhuis in Nickerie. Bij het ontdekken van Nickerie hoort een bezoekje aan de markt met een uitgebreid assortiment aan groente, fruit en vis (dit is minimaal in de supermarkten). De mensen willen ons hier van alles laten proeven, maar bij het zien van klaarmaken van een vis van zeker een meter waarvan de ingewanden weer terug in zee werden gegooid, was onze eetlust ver te zoeken. Ook een bezoekje aan het zwembad hoorde bij de ontdekkingstocht in Nickerie. Dit beviel ons zo goed, dat we maar gelijk een abonnement hebben afgesloten. Drie keer raden wie er ook aan het afkoelen waren in het zwembad? Onze medestudenten van de CHE die in het ziekenhuis in Paramaribo werken en voor een tripje hier waren. 

Eindelijk hadden wij avondplannen, dé ParboNight waar heel Suriname op afkomt in het centrum van Nickerie. Het is al anderhalve week, waar wij ook komen, het gespreksonderwerp van de dag en we mochten het dan ook echt niet missen. Het was eindelijk zo ver, de zin was er.. alleen de stroom besloot er om drie uur die middag mee op te houden. Geen stroom betekent niet kunnen koken, geen stromend water, geen internet en geen licht. Zie je dan maar is klaar te maken voor een avondje uit.. Net toen de zin en moed in onze schoenen zakte, maakte we een blij hoog gegil toen we ineens de koelkast aan hoorde gaan. Nog geen drie kwartier later zaten wij in de auto bij Akbar, die ons bij Lalitha en hun gezin bracht. Lalitha wachtte ons blij op met twee geïmproviseerde bordjes nasi met kip. Iedereen die aanwezig was, had zich zichtbaar extra mooi gemaakt. De muziek stond aan en voorraad Parbobier was genoeg aanwezig, en wel voor een heerlijk prijsje. Alhoewel dat aan Suus’ haar blaas snel te merken was. Zo sta je dansend tussen de lonkende mannen, zo sta je een half uur in de rij voor een dixie zonder wcpapier. Struggle was real, maar het plezier niet minder! De meiden uit Paramaribo waren er ook en we genoten van een onwijs gezellige, dansende avond. Alhoewel de Surinamers dat genieten soms wel wat wild in praktijk brengen. Dansmoves waar wij het bestaan niet van af wisten deed onze mond openvallen. Of dit nu was van verbazing of van de slaap.. Onze collega en becoming friend Axel Habdul was ook aanwezig, zijn belofte maakt schuld om ons nog eens naar zo’n leuk feestje mee te nemen. Daarbij wordt het volgens hem hoog tijd dat hij Suus wat beter leert dansen.. En bedankt!

Zondag was een relaxte dag. We begonnen met de Parbo meiden nog even bij het zwembad om vervolgens thuis lekker tijd te maken om een uurtje te Facetimen. Op zo’n zondag zonder verplichtingen, op het strijken van ons uniform na, doen we zo heerlijk ons eigen ding. We ontspannen van het lezen van een &C (wie stuurt de nieuwe uitgave naar ons op?) en suusdoku’s. 

Zo’n weekend vliegt toch sneller voorbij dan verwacht. Back to business betekent voor ons om 6.30 uur op de afdeling. Die driekwartier vooraf zien er ongeveer zo uit: gekraai van de hanen, geblaf van de honden, wakker van de wekker (of toch de haan?), broodje hagelslag eten zonder knoeien want dat witte uniform (!) en op de fiets. Daar verwacht je meteen druk bezig te zijn met veel taken. In praktijk valt dit behoorlijk tegen met maar 13 patiënten en 11 verpleegkundigen. Wat een contrast met NL dat wij er bijna lui van worden.. Soms langzaam en soms snel wordt het 14.30 uur, tijd om naar huis te gaan en te vervallen in wat heerlijk Nederlandse tradities. Aardappels, groenten en vleesje is onze favoriet. Iets later op de avond drinken we het liefst bosvruchtenthee, eten we een stroopwafel en kijken we BZV. We hebben hier in het mooie en hete Nickerie zowaar al onze draai gevonden! Ohja, en veel mensen vroegen zich af wat het weer hier is.. Wij kunnen jullie een ding vertellen: ZWETEN. 

PS: we hebben een nieuw filmpje geüpload