WEEK 3 I Typisch Surinaams

12 oktober 2018 - Nickerie, Suriname

Na weer een pittige werkweek van maar liefst drie werkdagen en een studiedag, brak het weekend aan waar wij zo aan toe waren (grapje natuurlijk). Ons gehoopte tripje dit weekend hebben we helaas wat uitgesteld, bij gebrek aan een contactpersoon (álles gaat hier via via) en schoolse verplichtingen die riepen. Inmiddels zijn beide gefikst wat betekent dat we volgende week naar Bigi Pan gaan!

Ons weekend begon met een avondje bij Lalitha, Akbar en de kinderen. Onder het genot van typische Surinaamse snacks met ‘maar’ één rood pepertje en de vier glazen water die daarop volgden, kletsten we wat totdat één van de kinderen kwam vertellen dat ze een kaaiman aan het slachten waren. Deze alledaagse gebeurtenis liet ons even beseffen dat we toch echt in een hele andere cultuur terecht zijn gekomen. Kinderen van een jaar of twaalf tot vijftien die jagen op een kaaiman, hem proberen te doden met een strop om zijn nek en door te hakken op zijn hoofd en hem vervolgens half levend villen (het spijt ons zo voor dit verschrikkelijk lugubere verhaal). En dat alles voor een lekker stukje ‘waterkip’ zorgde voor een lichtelijke shock bij deze Hollandse dames. Dat dit de normaalste zaak van de wereld was, was misschien nog wel iets schokkender dan het hele slachtverhaal opzich. Bij het bedenken dat we waarschijnlijk wat lezers van onze blog zullen kwijt raken door dit stukje tekst, gaan we snel over op de leuke dingen van Nickerie.

De tweede stageweek zit erop. Langzamerhand komen de honderden sproeten tevoorschijn op Es haar gezicht en behoort Suus bijna niet meer tot de bakra’s (blanken). Es accepteert dat ze dat haar hele Nickeriecarrière wél zal blijven. Gelukkig gelooft ze zelf dat haar steeds blondere haar, haar bruin laat lijken. Na een lange dag werken aan een kleurtje in het zwembad, nam Habdul ons mee voor een tour langs de hoogtepuntjes in en rond Nickerie. Met Hindoestaanse love songs op de achtergrond werd het volgens Habdul tijd voor een lekkere ijskoffie. Suus had haar eerste slok koffie in Suriname, waar ze zo intens naar verlangde, toch iets anders voorgesteld dan een slush puppie met koffiesmaak die zorgde voor zo’n drie brainfreezes per minuut. Het idee van Habdul was in ieder geval heel lief.

Zaterdagavond waren wij uitgenodigd voor een verjaardagsbarbecue van één van de basisartsen. De BBQ bracht ons bij onze mede ziekenhuisgenoten, al met al een gezellige avond met een muziekje, en wat Hollandsheid. Dat de 60+ specialisten ook een leuke avond hadden was te merken aan de hoeveelheid rum die aan hun cola werd toegevoegd en de grapjes die werden gemaakt. Bij het moeilijk snijden van ons stukje vlees namen wij de grap: 'misschien moet je de anesthesioloog vragen om een verdoving, dat snijdt makkelijker', maar voor lief. Met de grootste neplach die je je kan bedenken, gingen wij verder snijden in ons taaie stukje vlees.

De situatie in het ziekenhuis is onveranderd en nog steeds veel te rustig voor deze twee ijverige dames. Het zien en ontdekken van veel verschillende ziektebeelden, de cultuurverschillen, het enorm gezellige team en onze eigen onderonsjes (‘Esther wat is jouw achternaam?’ ‘Verweij, maar je mag ook Veerman zeggen’) waar we helemaal dubbel om kunnen liggen, zorgen ervoor dat we het naar ons zin hebben op de afdeling. Er liggen veel patiënten op de mannenafdeling met ziektebeelden die geheel nieuw voor ons zijn. Slangenbeten, schotwonden, verkeersongelukken met ernstige schaafwonden en breuken maar ook veel zelfmoordpogingen met bijvoorbeeld pesticiden of chloor. Heftig, maar ook erg leerzaam! Daarnaast heeft zeker driekwart van de mannen op de afdeling diabetes type II (iets met ongezond eten, weinig bewegen, overgewicht enz.). De helft van deze mannen is met ernstige gevolgen hiervan opgenomen, doordat zij hun leven niet op deze ziekte aanpassen. Als jullie even googelen zien jullie wat de gevolgen kunnen zijn: nierfalen, diabetische wonden, blind worden.. Natuurlijk komt dit ook in Nederland voor, maar de verpleegkundigen vertelden ons: ‘We geven ze keer op keer voorlichting over het omgaan met Diabetes en wat je hierbij wel en niet moet doen. We ontslaan ze vervolgens als alles weer stabiel is en vervolgens zien we ze na een maand weer in dezelfde slechte toestand in het ziekenhuis en begint het riedeltje opnieuw’. Wij kunnen ons voorstellen dat dit enorm vermoeiend moet zijn dat dit zoveel voorkomt. Om af te sluiten nog even een leuk nieuwtje: Suus heeft haar eerste venflon (infuusnaald) geprikt in haar verpleegkunde carrière en deze was meteen raak. Met de tien plus die ze van haar patiënt kreeg, kon haar werkweek niet meer stuk.

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

5 Reacties

  1. Eric:
    12 oktober 2018
    Weer heerlijk weg te lezen verslag!! Wat een goed plan om dit blog bij te houden. Geeft mij het gevoel van toch enigszins bij elkaar!! Goed om de andere cultuur te mogen meebeleven. Ik weet uit ervaring dat krokodil inderdaad veel van kip weg heeft!! Mis jullie......
  2. Marleen:
    12 oktober 2018
    Jullie maken er heerlijke verhalen van. De achternaamgrap vind ik ook hilarisch, haha. Goed bezig girls en leuk om te lezen. Lijkt alsof jullie je plekje vinden. Goodluck en have fun!
  3. Christien:
    12 oktober 2018
    Hallo dames, die waterkip had vast geen keurmerk Beter leven! Wat moet het toch heerlijk zijn een tijdje in een andere cultuur te leven, dit vergeten jullie je hele leven niet meer. Later, als jullie oude besjes zijn dan zeggen jullie tegen elkaar: Weetje nog......Dat zwembad ziet er troewens goed uit, de roze flamingo ontbreekt nog. Opsturen????? En Suus, super van het prikken! Maken die mannelijke patienten het jullie niet lastig overigens? Nou meiden, geniet van jullie weekend, dat ga ik ook doen.

    Veel liefs, Christien
  4. Karin viester:
    14 oktober 2018
    mooi en leuk verslag dames. goed zo Suzanne best lastig om een infuus te prikken, maar in 1x aak is top. geschikt voor de anesthesie opleiding!!!!!
  5. Karin viester:
    20 oktober 2018
    Wat geweldig dat je een infuus geprikt hebt. Ik ven trots op je. Liefs oma Treffers.